Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się ino sznur!
Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się ino sznur!

Znowu pierze pierzem
z rogu obfitości
rozprutego, opitego nieba.
Spójrz, przez cały boży dzień
żwawi pasjonaci
twych bezpiecznych, gładkich, prostych, pewnych dróg,
z łopatami idą w swój chocholi tan,
z łopatami idą w swój chocholi tan.

Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się ino sznur!
Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się ino sznur!

Zabiedzone ptaki
milczą beznadziejnie
smutne, głodne, przednówkowe trele,
ucinając pieśni
zimnym rykoszetem
żałobnego posępnego mostu.
Nie doczekawszy fraz refrenów wiosny.
Nie doczekawszy fraz refrenów wiosny.

Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się ino sznur!
Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się ino sznur!

Już nie pierze pierzem
z rogu obfitości
zaszytego,
pijanego nieba.
Jęczeć za to zaczął
swym ponurym głosem,
zły wiatr - konferansjer wisielców.
Ich dni policzone jak ziarenka piasku.
Ich dni policzone jak ziarenka piasku.

Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się ino sznur!
Miałeś chamie złoty róg,
ostał ci się ino sznur!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.