Mówią, że już mogę zacząć żyć Że nie można dłużej tak Mówią, żebym wreszcie przestał pić Że zaleczył wszystko czas Mówią, że już tyle było łez Że trzy lata to już dość
Mówią, że trzeba wyjść Trzeba ludziom pokazać twarz Wszystkie smutki rzucić na wiatr Że muszę dzielnym znów być
Wcale nie wiem, czy mogę wierzyć im Nie wiem, czy już pora zapomnieć ją Widzę przecież jej drobną postać, słyszę tu jej śmiech Jeszcze w szafie wiszą sukienki jej Czasem w skrzynce jest do niej jakiś list A sąsiedzi stale pytają, kiedy wróci znów
Mówią, że ktoś na mnie czeka już Że ma jasną, dobrą twarz Radzą, żebym kupił bukiet róż Żebym wreszcie nie był sam Mówią, że tak czasem w życiu jest Że cierpienie - ludzka rzecz
Mówią, że trzeba wyjść Trzeba ludziom pokazać twarz Wszystko minie, minie jak sen Że muszę dzielnym być
Wcale nie wiem, czy mogę wierzyć im Nie wiem, czy już pora zapomnieć ją Widzę przecież jej drobną postać, słyszę tu jej śmiech Jeszcze w szafie wiszą sukienki jej Czasem w skrzynce jest do niej jakiś list A sąsiedzi stale pytają, kiedy wróci znów
Wcale nie wiem, czy mogę wierzyć im Nie wiem, czy już pora zapomnieć ją Widzę przecież jej drobną postać, słyszę tu jej śmiechTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
