Z brzaskiem dnia
wypowiem wojnę światłu
jak zimny wiatr
świat otulę trwogą
na drzewach zagram
hymny dla śmierci
jak młot uderzę
rozbiję i zdepczę
a co zostanie
brzydoty otulę
wieńcem !

Ja duchem burzy jawię się Bogu
falami ognia
pieszczę ciała męty
Ja zimnym deszczem
lodem i skałą
katem nad ciałem
i ciszą żałobną.

Ja rzeką rwącą
chłodną jak stal
kajdanem bólu
trwającym w wieczności
grobowcem smutku
cierpienia i ciszy
na czarnym niebie
gwiazdą wszechmocną !

Powstanę falą ognia
z wiatrem nadejdę.
Nim zgasnę, nim zgasnę !
Spełniając przeznaczenie
byt marny – król ognia
zapłaczę, upadnę
i wzrokiem mglącym ujrzę kres
ludzkiej
słabości.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.