Wyrazy milkną
Lecz połysk przelśniewa
W trumnie z ołowiu
Głos żałobny śpiewa
Chyłkiem się wije
Cień zamaskowany
Idę rozpacznie do ostatniej ściany

Dotknąłem gwoździa nisze się rozwarły
Padłem na progu jak człowiek umarły
Nieznana ręka podjęła mnie z prochu
Widzę grób lampę konającą w lochu

Na stopniach klękam sarkofagu
Od blasków się źrenica mruży
Jak dwa płomyki białej róży
Świecą dwie ręce zapalone

Jak czarna lecę błyskawica
Nad przepaściami słychać me tętenty
A za mną śpiewa borów chór
I łkają dzwony zatopionych miast
Krwawi się serce morza pośród gór
Konają tęcze zdruzgotanych gwiazd
Tytany! W ręku piorun siny
Ten świat roztrącić - W głębiny!

I zaszlochały łzy w głębinę
Zamigotały skrzydła zmięte
Aniołów grają chóry święte
Ale me serce już pęknięte

Już go tym rajem nie upoję
Anioły lecą ze mną w boje
Precz! - I wydarłem złote miecze
Od przepaści moich progu
Wara wam! I wara Bogu

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.