czas obojętnie tak mija nas co dnia, znowu wiąże w sznur pustych dat a ja
wciąż pytam się jak żyć
jak nauczyć się w śmiechu ukryć lęk z codzienności słów wybrać ludzki dźwięk
naprzód biec pod wiatr wśród burz marzenia swe nieść tyle mieć dla siebie…
Znów trzeba przetrwać najdłuższą zimę, gdy serca ludzi pokrył szron
liczy się każdy promyk nadziei, okruch miłości, spokojny dom
słów nieznaczących nic coraz więcej brzmi nie wiadomo czy lepszy szept czy krzyk
gdy sensu brak; a ja milczę znosząc trud nazbyt ciężkich lat
dla miłości swej biorę wiarę w świat wciąż jeszcze chcę pod wiatr wśród burz marzenia swe nieść, tyle mieć dla siebie
Znów trzeba przetrwać (…) spokojny dom
liczy się każdy promyk nadziei okruch miłości spokojny dom
czas obojętnie tak mija nas co dnia, znowu wiąże w sznur pustych dat, a ja wciąż
będę biec pod wiatr wśród burz nie zbraknie mi sił wiary w nadchodzące dni

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.