Wykrzyczę myśli, spróbuję zakląć wiatr
By wziął w obronę mój niedośniony świat

By porozrzucał wszerz i wzdłuż
zimnej plaży, zielonych wzgórz znajome twarze

Zapamiętane kiedy dni
płynęły wolno z całych sił spragnione wrażeń


Ponad dachami Hayle niesiony wiatrem i nieznośną trwogą
Pozostawiony sam by sobie radzić ze złą pogodą


Pustą drogą ostatnie tchnienie dnia
Odchodzi w ciszy a za nim cicho ja

Czy suma wszystkich szarych chwil
Liczona w setkach tysięcy mil wiedzie do wyzwolenia?

Czy równa krokom we mgle
Epopei pisanej na szkle w stanie upojenia?


Ponad dachami Hayle latarni morskiej słychać ostrzeżenie:
„Uważaj chłopcze… niepotrzebnie pytasz o przeznaczenie…”

Ponad dachami Hayle nieznośnie lekki, otumaniony
Spoglądam tępo w dół na kraj po wzgórzach rozrzucony

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.