---

Belle.
Jeśli piękno jest, to musi mieszkać w niej.
Ona tańczy tam, a ja z rozkoszy drżę.
Cudowny ptak, gdy płynie tak do nieba bram.
A ja już wiem, że w oczach mam piekła dwa.
Mój głodny wzrok pod suknię jej na oślep gna
i jak mam teraz modlić się do Notre Dame?
Ten, kto pierwszy kamień rzuci w nią popełni grzech
i będzie dźwigał swoją winę aż po kres!
Szatanie, daj pogładzić raz jej włosów blask,
bo obłęd mój na imię ma Esmeralda.

Belle.
Czy w ten piękny kształt sam diabeł wcielił się?
Tam mój wieczny Bóg, a przy niej myśli me.
Szatańska moc, co w sercu mym na żądzach gra,
odpycha mnie od nieba bram w stronę zła.
Czy ona wie, że nosi w sobie Ewy grzech?
I czemu ja tak bardzo, bardzo pragnę jej?
Nie. Nie może ta, co tylko chwilą, żartem jest.
Na swoich barkach ludzki krzyż do końca nieść.
O, Notre Dame! Ty pozwól mi otworzyć raz,
ogrodu drzwi, co imię ma Esmeralda.

Belle.
Tyle piękna w niej, że coś porywa mnie!
Kocham pierwszy raz, czy to możliwe jest?
Jej każdy ruch, niewinny tak na zmysłach gra,
a suknia jej jak tęcza ma siedem barw!
Ma Dulcyneo, pozwól na niewierny sen,
nim święte śluby złączą nas po sądny dzień!
Gdzie jest ten mężczyzna, który wzrok odwrócić chce?
Choćby w słup soli miał się zmienić z winy jej.
O Fleur-de-Lys, jak cienka nić jest wierność ma.
Dziś zerwę kwiat co imię ma Esmeralda.

Mój głodny wzrok pod suknię jej na oślep gna
i jak mam teraz modlić się do Notre Dame?
Ten, kto pierwszy kamień rzuci w nią popełni grzech.
I będzie dźwigał swoją winę aż po kres!
Szatanie, daj pogładzić raz jej włosów blask,
bo obłęd mój na imię ma Esmeralda.
Esmeralda.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.