Lodowate płynie zapomnienie
Jak rzeka, wpada do żył
Lodowate bije mrozu serce
Młotem rozbijesz je w pył
Rany otwarte nie kryją się blizną
Tylko szron, śnieg i kra
Jestem martwy, zimny do głębi
Świat odpłynął, zostałem sam
Niewolnik, łańcuchów ciężkich huk
Przed światem z żalu pada do nóg
W imię twoje i imię moje...
Spod powiek przepędź strach...
Wybacz mi matko i ojcze
że klęską jestem waszych cnót
Z kołyski w rynsztok, z rynsztoku na dno
Wasze credo nie jest moje
Nie jest moje!
Strach
I ból, przykazanie śmierci jest moje
Droga usłana cierniami
Wijące się węże w jadowitym tańcu
Prowadzą mnie nad wyschnięte morze
Gdzie kalwaria usypana z martwych kormoranów,
jam jest na szczycie łotr
Banita, uchodźca, z rodzin, miast i państw
Lodowate płynie zapomnienie
Jak rzeka, wpada do żył
Lodowate bije mrozu serce
Młotem rozbijesz je w pył
Rany otwarte nie kryją się blizną
Tylko szron, śnieg i kra
Jestem martwy, zimny do głębi
Świat stanął, odpłynąłem ja
Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |
|
