Sólbrot yfir nátthaga, læðist sifji nætur, stelur minni sálarró. Þögnin þung sem blóð, brestur tónn eitt sinn fagur. Kyrrð í vetrarríki. Myrkrið mýkir glætan gul, gæðir kuldann hlýjum yl er nótt fellur á ný, nóttin þung sem blý. Fönnin kæfir sumarilm. Vetur tekur yfir. Vonin kom með vorinu en lifði ekki lengi hér á Góumánuðum, dó í ánauðum, stoltið drap þá veiku von. Kyrrð í vetrarríki. Rökkvar yfir lífi okkar, úr fjarlægðinni fögur er ástin vorboðin, hjartans vorboðinn, nú grafin er í fönn. Vetur tekur yfir. Mjúkir tónar mosans sofa í djúpu vetrarhúmi, dúnmjúk skýin étin upp af nöprum grámanum. Sefur illum svefni, í hvaða litum dreymir þig? Læðist litlaus nóttin kannski inn í huga þinn? Ekki fann ég guð í gömlu bókaskruddunum, né hamingju í flösku, ekkert lýsti mína leið. Drápu niður fæti illar draumfarir. Samviskan nagar sálarhræ í illri neyð.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
