Dążysz do dna, bo wierzysz, że
odbijesz się, gdy gruchniesz w nie
ale co, gdy rozbijesz się
i miast się wznieść, osiądziesz na dnie

Kiedy uderzasz w twardego coś, mówisz:
to nie to, to jeszcze nie dno
jeszcze jest czas, jeszcze jest zapas
a potem bum i nie będzie już
ani co zbierać, ani co sklejać

Spadasz niżej, niżej, niżej
dno też się obniża
coraz głębiej, głębiej, głębiej
a wciąż go nie widać

Idziesz drogą dobrze Ci znaną
choć wybojami gęsto usianą
szukasz granicy, bo gdzieś musi być
za nią na nowo nauczysz się żyć

Przestąpisz czasem kolejny krąg, mówisz:
granica ciągle kawałek stąd
jeszcze daleko, za siódmą rzeką
a potem bum i nie będzie już
po co się godzić, o co się spierać

Idziesz dalej, dalej, dalej
granica się oddala
znika i się pojawia
jak fatamorgana

Zmienisz kierunek dopiero, gdy
ściana na drodze stanie Ci
i już nie będzie dokąd iść

Nie wiem, czy zdołam pomóc Ci
będę przy Tobie, ale Ty
sam musisz wiedzieć, dokąd iść

Kiedy dojdziesz do ściany
wyczuj w niej palcami
szczeliny i szpary
potem drąż
aż tryśnie z nich światło
wyleje się jasność

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.