Nazywam się Mathew Anderson,
greenhornem byłem, gdy
Wlazłem na pokład jednego z tych,
co hen, na południe szły,
A był to w życiu mym pierwszy rejs,
poznałem więc morza smak,
Ciężka robota tam prędko też
przygięła mój sztywny kark.

Ref.
Way-hey! Żegluj no!
Strzeżcie córek swych w Hilo!
Jankeski statek w zatokę wszedł,
Potańcujemy tam sobie wnet!

Harpunnik stary nauczył mnie
przeliczać długie dni
Na krągłe kształty baryłek,
co w gardziele ładowni szły.
A kiedy już dzielny statek nasz
miał tranu pełny brzuch,
Odwrócił swój dziób i pochylił maszt,
na Hilo Town obrał kurs.

Ref...

Słońcem nas przyjął Hilo port,
na brzegu dziewczyny już
Kolanem, ech, o kolano trą,
a mężczyźni rwą czapki z głów.
A kiedy już nasz cuchnący tran
na złoto przemienił się,
Portowych uciech szedłem szukać tam,
nie wiedząc, że zgubi to mnie.

Ref...

Małej Jill w ręce wpadłem tam,
miała oczy jak morza toń,
Podniosła raz rzęsy, a ciepło ich
przypomniało stracony dom.
I dałem się jej niby dzieciak wieść
o swym ojcu mówiła mi,
Że pastorem jest i jak walczy ze złem,
niby tarcza w tym mieście tkwi.

Ref.

Jak słońce, co wiosną roztapia kry,
tak szybko sprawiła, że
Padłem na kolana i zgodziła się
przysięgać na dobre i złe.
Nie zobaczę już Atlantyku kłów,
gór mięsa płynących krwią,
Może czasem sztorm przyniesie mi
mej wolności piosenkę tą.

Ref.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.