Kolejki przy kinach od rana, krzyczące neony we mgle... Mariny, Brigitki na wszystkich ekranach, świat cały dziś widzieć je chce...
Pamiętam dni... pożółkłe, zblakłe jak ogromnie stary film, i z zapomnienia się odwija w mych marzeniach wyblakły film mych dawnych dni. Powraca znów zgubiony czas, powraca młodość, która bywa tylko raz, ta zapomniana, niedorzeczna, zakochana, jak piękny film, co przeżył nas.
Pamiętam cylinder Keatona i ludzi Carnégo zza mgły, i ten pierwszy film z Gretą Garbo, gdy ona patrzyła tak długo przez łzy...
Dlaczego nic nie ma prócz wspomnień, dlaczego ten film nagle znikł? Kasjerki umiały uśmiechać się do mnie, a teraz nie umie już nikt...
Pamiętam dni... pożółkłe, zblakłe jak ogromnie stary film, i z zapomnienia się odwija w mych marzeniach wyblakły film mych dawnych dni. Powraca znów zgubiony czas, powraca młodość, która bywa tylko raz, ta zapomniana, niedorzeczna, zakochana, jak piękny film, co przeżył nas.
Jak piękny film, co przeżył nas.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
