I ty, co ciekawie nadstawiasz ucha,
I nic złego nikomu nie powiesz.
I ty, który tylko udajesz, że słuchasz,
Bo na wszystko masz z góry odpowiedź.
I ty, który maski wciąż inne ubierasz,
I wiecznie uciekasz od prawdy.
I ty, co pisany masz los bohatera,
Dobrze wiem, że czasami jak każdy...

Ty też niewidzialne piszesz listy,
W tajnych serca korytarzach.
Do obcych, dalekich i do bliskich.
Wiem, że tobie też się zdarza,
Pisać pod adresy różne,
Nie przyjaciół i nie wrogów.
Ciche skargi, groźby próżne,
Do złych duchów, dobrych bogów.

Są takie dni, czarniejsze niż noce,
Kiedy śmiech nagle w płacz się zamienia,
Gdy dusza się w tobie w niemocy szamoce.
A ty z bólem swym iść dokąd nie masz.
Gdy czeka na ciebie w komnacie nocy,
Samotność - przyjaciel fałszywy,
By zatruć koszmarem bezsenne oczy,
I trwogę w twym sercu ożywić.

Piszesz i pytasz, co świat jeszcze spotka,
Za historii kolejnym zakrętem.
Czy przyszłość beztroska, radosna i słodka,
Czy gorycz i cierpienie niepojęte?
Ja powiem i temu, co ucha nadstawi,
I temu, co od prawdy ucieka.
Co człowiek zniweczył, człowiek musi naprawić.
Wszak dla świata stworzono człowieka.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.