Nikt nie odbierze nam wyśnionych razem snów.
Bezkresnych łąk, kwiecistych w krąg,
Złotych od słońca wzgórz.
Nikt nie poplącze nam odnalezionych dróg,
Co zbiegły się z bezkresu dwie,
Pod owej chaty próg.

Izby w niej rozłożyste, zamieszkajmy tam,
Gdzie wszystko będzie bliskie dwojgu nam.
Gdzie bocian na kominie, gdzie się zatrzymał czas.
Gdzie nigdy nie przeminie dwoje nas.
Gdzie bocian na kominie, gdzie się zatrzymał czas.
Gdzie nigdy nie przeminie dwoje nas.

Nikt nie zagłuszy nam szeptem mówionych słów.
Będzie z nich wiersz, a może pieśń.
Z innych modlitwa znów.
Nic nie przysłoni nam wzlatującego dnia.
A za nim my, z porannej mgły,
Nad dom obłoki dwa.

Izby w nim rozłożyste, zamieszkajmy tam,
Gdzie wszystko będzie bliskie dwojgu nam.
Gdzie bocian na kominie, gdzie się zatrzymał czas.
Gdzie nigdy nie przeminie, dwoje nas.
Gdzie bocian na kominie, gdzie się zatrzymał czas.
Gdzie nigdy nie przeminie, dwoje nas.

Dwoje nas, dwoje nas, dwoje nas, dwoje nas.
Gdzie bocian na kominie, gdzie się zatrzymał czas.
Dwoje nas. Dwoje nas.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.