---

Natchnionym przez Bogów garb oświecenia dźwigam
Przez wieczność. Wędrówka bez końca, bez wytchnienia.
Dar otrzymałem w gęstwinie ścieżek życia,
Gdzie zamierzchłe czasy splatają się z naszą drogą

Której pył unosi się niczym wskrzeszony duch
Zapomnianej potęgi.
Orle czy widzisz? W tobie mądrość i siła!
Cień Twój na leśnych polanach postrach sieje

Niczym nagie miecze w naszych białych dłoniach.
Lecz drogi nie wskazuj, my wiemy,
My znamy smak zwycięstwa.
Niech jeno głos twój na jawie wiary dodaje tym,
Których upiorami zwą a nocą do snu koi.

Nie pragnę uciec w zapomnienie
Przed plugawą rzeczywistością, staję twarzą w twarz
Dzierżąc oręż i gasząc blade światła aureoli.
Tu nawet przegrana zwycięstwem jest,
Bo to co boli nie umiera, a czarne serca legionów Sławii
Wiedzą co to ból. Lecz cóż to znaczy?

Głosy szepcą że nie dla klęski stworzonym,
Lecz dla chwały!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.