Uciekanie od rzeczywistości jest rzeczywistością w wersach
Dołuje mnie to gówno, czuje że nie mogę przestać
Ciągle czuje to gówno, nie poszło po mojej myśli
Zawsze dążyłem do celu, ale opuszczam wyścig
Ziomek, po co mnie pocieszasz?
Przecież jestem tu nadal, mój pociąg odjechał
Muszę jakoś z tym przeżyć chociaż szarość strasznie męczy
Może nie umrę z nadzieją, że wsiądę w następny
Chcę wypierdalać stąd jak każdy mam swój sen a w nim
Wieczory i gwiazdy, twoje sukienki i majki
A propos, patrz jak wszystko zmienia czas
Ten zwariowany świat zniszczył mnie, ciebie i nas
Wszystko byłoby prostsze bez syfu który nas otacza
Bez cwanych lisów, ich dissów i ludzi o dwóch twarzach
Dużo rzeczy miało wpływ na moje złe decyzje
Ale to ja je podjąłem więc wpływy przemilczę
Za dużo łez przeze mnie wylałaś, wiesz?
Ty moje łzy nie raz widziałaś też
Ciągle chciałem dobrze, ale wepchnąłem nas w ten syf
Teraz siedzę wieczorami i piszę takie teksty
Czuje ból egzystencji i smród tego miasta
Ludzie którzy gapią się na mnie w uśmiechniętych maskach
Ludzie którzy jak coś chcą to są i można liczyć brat
A jak jest źle to ziom chcą cię przeliczyć i brać
Miłości nie ma dziś, tu każdy ma swoje konto
Jak masz jakiś sekret zły to nie mów go nawet ziomkom [ciii]
Dupy straciły godność przez alko i kluby
I nie czuje się niegrzeczny, gdy mówię na nie dupy
Czuje się dziwnie, co myśleć już nie wiem
Mam do nich więcej szacunku niż one same do siebie
Mam już dosyć okropnie, sram na ten chłam
Nie chcę was wszystkich widzieć, wolę posiedzieć sam.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.