---

Wiosna tego roku tak ostrożna względem zimy,
Trochę jak my gdzieś dryfuje, płynie,
Bez przekonania jakiś liść łapie w żyły trochę słońca,
Liczę dni cedząc czas w pustych rękach

Utul mnie z moim smutkiem, żalem,
Utul mnie w moim gniewie, w szale,
Otul mnie Twoich włosów ciszą,
Utul mnie,
Nie chcę więcej słyszeć

Kapiących łez niczym deszcz, deszcz, deszcz
Z różańca myśli,
Pozbieraj ich ponury blask, blask, blask,
Daleko wyślij.
I koniec dnia jak żrący kwas, kwas, kwas
Wypali resztki wiary.
Kołysz mnie cały czas,
Cały czas trwamy.

W okno patrze tylko leżąc, oszukuję taką chwilę.
Znika szarość z resztką śniegu, tylko niebo.
Czasem kilka ptaków burzy spokój śpiącym chmurom.
Wśród obłoków czytam słowa, których nigdy nie było.

Utul mnie z moim smutkiem, żalem,
Utul mnie w moim gniewie, w szale,
Otul mnie Twoich włosów ciszą,
Utul mnie,
Nie chcę więcej słyszeć

Kapiących łez niczym deszcz, deszcz, deszcz
Z różańca myśli.
Pozbieraj ich ponury blask, blask, blask,
Daleko wyślij.
I koniec dnia jak żrący kwas, kwas, kwas
Wypali resztki wiary.
Kołysz mnie cały czas,
Cały czas trwamy.

Kapiących łez niczym deszcz
Z różańca myśli.
Pozbieraj ich ponury blask
Daleko wyślij.
I koniec dnia jak żrący kwas
Wypali resztki wiary.
Kołysz mnie cały czas,
Cały czas trwamy.

Kapiących łez niczym deszcz, deszcz, deszcz
Z różańca myśli.
Pozbieraj ich ponury blask, blask, blask,
Daleko wyślij.
I koniec dnia jak żrący kwas, kwas, kwas
Wypali resztki wiary.
Kołysz mnie cały czas,
Cały czas trwamy.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.