Myślałam, że już zmądrzeliśmy
Że mając w kartotece mydło z ludzkiego tłuszczu
Upchniemy w zakamarki dusz całe to zło
Że nim się w nas rozbestwi, krzykniemy mu waruj
Myślałam, że już zmądrzeliśmy

Myślałam, że już najadła się ziemia
Wstydu za swój rozdęty od trupów brzuch
I teraz kwitnie na zbiorowych grobach
Przeklęta milczeniem
Z pokutą wyplutą w bukietach kwiatów
Winna się palić ze wstydu i w gorączce piekła

Nie będę już więcej opłakiwać świata
Nie będę już więcej opłakiwać świata

Myślałam, że już zmądrzejemy
Że z wytatuowanym na nadgarstku numerem
Historii korytarzem przejdziemy się
Lecz śmierć ma swoich konfidentów
Co chcą ludzkość sprzedać
Myślałam, że już zmądrzejemy

Nie będę już więcej opłakiwać świata
Nie będę już więcej opłakiwać świata

Ale jedno ci, ziemio, mogę obiecać
Opatrunek utkany z Miłości

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.