Płomienie życia
Płomienni życiem
I pędzą do gwiazd
Przybici do ziemi
Znużeni zbyt sobą
I dążą do dna
Wciągają pod siebie
Trzymają niewolą

I leczą samotność
Nie godni litości, lecz wzgardzą i tobą
Pełni nadziei na ból Twój i strach
Posłuszni wartością nic wartych dla Ciebie
A wolność Twoja topi ich istnienie
Wstyd pusta wzgarda cień życia
W otępienie

Pozwól podążać za głosem Twym
W głąb nieskończonych myśli
Droga którą wskażesz
Poznam na wskroś i spłonę do gwiazd

Gdy wejdziesz do rzeki
W niej zanurz miłującego wodę
Uwolnij nienawiść
W ten dzień przykuj reszty ciekawość
Przyjmą do siebie i odbiorą ci wolność
Ugasza Twój żar stłumią do życia chęć
Wśród nich będziesz pełzał i wił się konwulsjach
Pusta skorupa bez życia w letargu
Otępiony

Wzgarda cień życia otępienie
Ogłupiony złudzeniami

Wzgarda dla siebie
Z dala od wolności
Wyjdź na powierzchnie
Uwolnij z niewoli
Pogódź samotność

Nie godni litości lecz wzgardza i Tobą
Pełni nadziei na ból Twój i strach
Posłuszni wartością, nic wartych dla Ciebie
A wolność Twoja topi ich istnienie
Wstyd pusta wzgarda cień życia otępienie
Ogłupieni złudzeniami i ciągną pod siebie

Przyjmą do siebie i odbiorą Ci wolność
Ugasza Twój żar stłumią do życia chęć
Wśród nich będziesz pełzał i wił się konwulsjach
Pusta skorupa bez życia w letargu
Otępiony

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.