---

Mia cara madre,
sta pe’ trasí Natale
e a stá luntano cchiù mme sape amaro…
Comme vurría allummá duje o tre biangale…
comme vurría sentí nu zampugnaro!…

A ‘e ninne mieje facitele ‘o presebbio
e a tavula mettite ‘o piatto mio…
facite, quann’è ‘a sera da Vigilia,
comme si ‘mmiez’a vuje stesse pur’io…

E nce ne costa lacreme st’America
a nuje Napulitane!…
Pe’ nuje ca ce chiagnimmo ‘o cielo ‘e Napule,
comm’è amaro stu ppane!

Mia cara madre,
che só, che só ‘e denare?
Pe’ chi se chiagne ‘a Patria, nun só niente!
Mo tengo quacche dollaro e mme pare
ca nun só stato maje tanto pezzente!

Mme sonno tutte ’e nnotte ‘a casa mia
e de ccriature meje ne sento ‘a voce…
ma a vuje ve sonno comm’a ‘na “Maria”…
cu ‘e spade ‘mpietto, ‘nnanz’ô figlio ‘ncroce!

E nce ne costa lacreme st’America
a nuje Napulitane!…
Pe’ nuje ca ce chiagnimmo ‘o cielo ‘e Napule,
comm’è amaro stu ppane!

Mm’avite scritto
ch’Assuntulella chiamma
chi ll’ha lassata e sta luntana ancora…
Che v’aggia dí? Si ‘e figlie vònno ‘a mamma,
facítela turná chella “signora”.

Io no, nun torno… mme ne resto fore
e resto a faticá pe’ tuttuquante.
I’, ch’aggio perzo patria, casa e onore,
i’ só’ carne ‘e maciello: só emigrante!

E nce ne costa lacreme st’America
a nuje Napulitane!…
Pe’ nuje ca ce chiagnimmo ‘o cielo ‘e Napule,
comm’è amaro stu ppane!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.