---

Zachodziło słońce nad zieloną łąką
Na różowy obłok kładąc się do snu
Ach, powiedzże mi, powiedz, wędrujące słonko
Czyś nie widziało, gdzie jest chłopiec mój

Kto wie, kto wie - wędruję na polami
Kto wie, kto wie - wyzłacam łany zbóż
Orali łan oracze od bladych rannych zórz
Ale kto wie, kto wie, czy był wśród nich twój chłopiec
O nie, o nie - bo któż by mógł nie poznać go?

Bije dobre ciepło z głębi paleniska
Kruszy czarne bryły złotych iskier trzask
A w ich gorącym blasku, w jasnych ognia błyskach
Jakbym widziała oczu miłych blask

Kto wie, kto wie - zaśmiały się płomienie
Kto wie, kto wie - z płomieni, dziewczę, wróż
Twój chłopiec pozdrowienia z podziemnych śle ci złóż
To jego znak, to znak - górnikiem jest twój chłopiec
O tak, o tak - ach, któż by mógł nie kochać go?

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.