Siedem dziewcząt z Albatrosa, Tyś jedyna Dziś pozostał mi po tobie smutek, żal
Siedem dziewcząt z Albatrosa, Tyś jedyna Dziś pozostał mi po Tobie smutek, żal Miałaś wtedy siedemnaście lat, dziewczyno W Augustowie pierwszy raz ujrzałem Cię
A na imię miałaś właśnie Beata Piękne imię, musisz przyznać, miła ma Zabierałem ją co dzień na fregatę By miłością swą upajała mnie
Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem I fregaty kontur ukrył się za mgłą Na fregacie byliśmy wciąż sami A na brzegu ktoś nucił piosnkę tę
Już od dawna Ciebie nie widziałem Tak mi smutno jest bez Ciebie, tak mi źle Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy W Augustowie nad Neckiem w białe dnie
Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną I na zawsze zachowam w sercu je Jestem, Beatko, zakochany Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się
Siedem dziewcząt z Albatrosa, Tyś jedyna Dziś pozostał mi po Tobie smutek, żal Miałaś siedemnaście lat, dziewczyno W Augustowie pierwszy raz ujrzałem CięTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
