Ha sonado el silencio y veo mis sombras, el embrujo del error sueña ansioso una vez más, suyo el equilibrista sin condolencias, sin el telón abierto ni malla puesta. El perfume se hace más negro, más que ayer, sí, más deseoso. Y otra vuelta la noria dará sin resignación, con los mismos bolsillos rotos, listos de esperma. Allí está el rey sonriente, la marmota más alegre, maloliente y con tanta vida maloliente y con tanta vida, y su melodía se renueva y su melodía se renueva; vivo ajeno a ello y a casi todo vivo ajeno a ello y a casi todo, o es casi lo que imagino o es casi lo que imagino.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.