---

Swoje miejsca już zajęli domownicy -
Jedno wolne, gdyż tradycja mówi, że
Gdyby dajmy na to ktoś tu wpadł z ulicy,
Czy z zagranicy, to też napije się i zje.
Ach te święta - cały rok się czeka na nie.
Pyszne każde danie, więc za sztućce łap.
Wtem do drzwi wejściowych niespodzianie,
Nie stukanie, a plaskanie mokrą płetwą chlapu-chlap.
Krok po kroku, krok po kroczku
Najpiękniejsze w całym roczku
Idą święta, idą święta.
Krok po kroku, krok po kroczku
Najpiękniejsze w całym roczku
Idą święta, idą święta.
"Mili Państwo - policzone nasze dni są" -
Tak od progu tajemniczy zaczął gość.
Wierzcie - wielu przyglądałem się kryzysom,
I mogę przysiąc, że ten jak żaden da nam w ość.
Lecz, czy mówi ktoś o klęsce, przecież nie ja.
Jest nadzieja i tę właśnie niosę Wam.
Bo gdy kryzys, regres, bezrobocie,
Szansą jest lokata w złocie,
A to złoto z sobą mam.
Krok po kroku, krok po kroczku
Najpiękniejsze w całym roczku
Idą święta, idą święta.
Krok po kroku, krok po kroczku
Najpiękniejsze w całym roczku
Idą święta, idą święta.
Domownicy w pierwszej chwili oniemieli,
Bo dosłownie ich zastrzelił mową swą.
Niezbyt pewni, czy już gdzieś go nie widzieli,
Lecz gdzieżby śmieli zapytać skąd się tutaj wziął.
Po czym ściskać i całować jęli mówcę
I jak jeden wszyscy wpadli w dziki szał.
A gość rozdał im po złotej łusce,
Od każdego wziął po stówce i do zlewu nura dał.
Krok po kroku, krok po kroczku
Najpiękniejsze w całym roczku
Idą święta, idą święta.
Krok po kroku, krok po kroczku
Najpiękniejsze w całym roczku
Idą święta, idą święta.
Warto wierzyć w coś naiwnie,
A że czasem ktoś nas kiwnie,
Kiedyś sam przekona się,
Co jest złotem, a co nie.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.