Żenujesz swój głos
I ręce swoje wznosisz
Tak modły zaszczytne odmawiasz
Nie czujesz strachu przed ręką człowieka
Zbłąkaną swą duszę nawracasz.
Nie minie też wiosna
Nie minie też zima
Bo w zimie do wiary przymarzniesz
Gdy zobaczysz na tacy
Złocący się pieniądz
I swego boga okradniesz.
Gdy cię kara zaszczytu dosięgnie
Gdy serce twe w trumnę upadnie
Zrobi ci się przykro, że w boga wierzyłeś
Bo ci człowieka zabraknie.
I spojrzysz wtedy z zadumą na kościół
Popatrzysz przed jego wrota
Zobaczysz żebraka
Który się nawraca
Bo mu brakuje złota.
I spojrzysz na złoty odlew krzyża
Pogardzisz nim wtedy tak wstrętnie
Gdy złoto za boga zacząłeś uważać
Straciłeś swe życie młodzieńcze.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.