Moja droga nieciekawa wiedzie mnie przez tyle lat,
Nic w niej nie ma oprócz smutku
I na duszy kilku łat.

Moja droga nieskalana, nad nią tylko szary pył,
Zimny głaz, co skronie chłodził,
Moim przyjacielem był.

Ref:
Gdy ma droga dojdzie końca
Już w tył nie obejrzę się,
Wezmę tylko mą walizkę
I pójdziemy razem w mgłę.
Tyle lat już czeka na mnie,
Jest spokojna, przecież wie,
Że nie pójdę bez niej dalej,
Bo w niej całe życie me.


Moja droga niecierpliwa, dziura w moście, złudzeń szmat,
Drogowskazy połamane,
Na poboczu hula wiatr.

Słowa, co kamieniem były teraz lekkie są jak puch,
Żadnej łzy już nie przyniosą,
Bo ucichły dawno już.

A walizka w kącie stoi
Jest w niej wszystko to, co chcesz,
Ciężka od tych moich marzeń,
Które nie spełniły się.
Stoi cicha i nieśmiała,
Czeka, przecież dobrze wie,
Że nie pójdę bez niej dalej,
Bo w niej całe życie me.

Moja droga wyboista, krok za krokiem pośród burz.
Sól na ranie, wciąż pod górę,
Pod stopami szary kurz.

Biegnie tylko w jedną stronę, zamiast mapy ślepy los
I nadziei mała kropla,
Że nasz brak poczuje ktoś.

I doczeka się walizka,
Że pójdziemy wreszcie tam,
Gdzie jak ptakom jest w przestworzach,
Tak też lekko będzie nam.
Pewna jest, że nie zapomnę,
Jest gotowa, dobrze wie,
Że nie pójdę bez niej nigdzie,
Bo w niej całe życie me.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.