Wiele dni już pogubiłem
Na skraju życia drogi
Nieświadomie potraciłem
Zgniły chory czas
Betonowa szarość miasta
Tkwi już we mnie chociaż maj

Bardzo trudno mi być sobą
Bo skrawki innych twarzy
Nieistotnych oraz ważnych
Widzę wokół mnie
Mimo woli się zamieniam
Pośród gwiad przemierzam czas

Za oknem przechodzący zimowy dzień
Coraz wcześniej się żegna i idzie w cień
Z kolejną szklanką bez wina , bez dna
Pędzimy skutecznie , bezczelnie w noc

Jak mogę ,tak czuwam i wyraźnie czuję
Że cieżarem spokoju jest niespójność
Poszukiwania radości i znajdywania
Tego co wieczorem ukryte jest

Miałem życie i przyjaciół
Za całe 10 złotych
Wytrzymali do północy
Spazm wykręcił twarz
Wieczorami nie pamiętam
Znów zaćmienie głowy mam



Na betonie obok ciszy
Znów bezwzględny czas
Ogień śmiechu mnie rozpala
Wysiadają kurwy z ust
Nie potrafię się powstrzymać
Zwyrodniały chory móg

Miasto brudne i niezwykłe
Wyje pies przez całą noc
Cały gniewem znowu płonę
Trzeźwo widzę świat
Przewidziane urodzenia
Programuję własny czas

Nie pamiętam żeby ranek głodny był
Zwidów szarych niepoznanych sił
A ty co ? A ty czemu kryjesz twarz
W mroku świec skupiasz wolę swą
Na parapet bryły mglistych ciał
Wchodzą łatwo ! Kiedy siły brak
Błyski świateł coraz bliższe są
Każda noc samotna tak !
Wokół sen ! Fotografie gubią blask !
Może są ! Ważne może są
Jedynie dedykacji brak

Kiedy noc wita świt wokół sen jestem sam
W mroku świec kryję się a ty co ? Obudź się
Każda noc samotna tak wokół sen wina brak
Błyski świateł coraz bliżej na ulicy nagie drzewa muszę być zaćpany snem
Wtedy noc powita świt znowu będę sam

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.