Dryfująca magia w płynie
Jak złudzenie po zmierzchu
Prawie co noc w głowie ciemno

Połykam toksyny czas jest rozwleczony
Cały ten paranoidalny czas
Czy to koniec rzeczywistości ?

Wielki konflikt formowania kształtu dnia
Ogarnia mnie błogą nicością
A w żyłach falują koloidy

Dookoła betonowa szarość miasta
A we mnie płynie inny czas
Cudnie senny bezładny zamęt

W kieliszku jeszcze światło nocy
Leżę w oparach wódki i lata
Znudzony popołudniem szarym i lepkim

Moje dni są słodkie i miękkie

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.