Teraz jestem tu , znowu tylko ja
Całkiem zgubiony w środku dnia
Trzymam ręce tak wysoko , jak tylko się da

Jeszcze jeden krok , jeden ważny ruch
Wyjdę za próg własnych dni
Spojrzę w okno , na mój fotel niech spadnie deszcz

Czasem czuję ból , czasem wielką moc
Z jakiego nieba spadłem tu
Na przedmieścia nowych nocy i nowych dni

Nie rozumiem już żednej uczty słów
Nie wiem co dobre a co jest złe
Nie potrafię raczej sprawić by istniał bóg

Bardzo trudno mi tylko sobą być
Sto lat w minutę wiecznie żyć
Zbieram siłę by zmyślony zmienić świat

Teraz czuję to jeśli zechcę wiem
Zniknę jak cień w środku dnia
Czarną nocą zamaluję tą z lustra twarz


Niezdarnie zmieniam się mimo że chcę
Skazuję wszystkich mnie na mrok i cień
Wypełzam niczym dym zaklinam czas
Spróbuję teraz wiem przebudzić się


Obudziłem się szepcze do mnie dzień
Nie jestem więźniem zbędnych form
Chwytam życie tak łapczywie jak tylko się da

Teraz siedzę sam kapie jasny świt
Zdjęcia nieważne targam w pył
Zakopuję złe wspomnienia co budzą mój strach

Nawet dobry film kiedyś kończy się
Zawiła droga prosta jest
Cienie z lustra nie istnieją jak wczorajszy gniew

Jutro może być jeszcze lepszy dzień
Wyślę do ciebie słaby szept
Powiedz komuś że tu w domu zostałem już sam

Wyję jak pies bez wytchnienia , odbywam wyrok nieistnienia
Samokontrola sprawia ból , zniknie jak tylko spłacę dług
Przepływa północ przez me ciało , za lustrem cisza nic się nie stało
Kopię swój grób z lewej strony , a może już nie trzeba nic

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.