Jestem wszystkim , więc nazywam się
Świat , czas , clown , twarz , zmierzch , las , ty , ja
Moje nowe imię zmienia się
Wpadam w lustro , fale kryją mnie

Cały świat wiruje mniej
Zachwyt szybko zmieniam w lęk
Oto ja , skrzydłoszpon
Ja sam zmieniam siebie bo chcę

Moja wola poszła precz
We mnie siedzi więcej innych chceń
A najbardziej jego boję się
Bo co we mnie robi skrzydłoszpon

Nie zamykam teraz się
Mogę latać tam gdzie chcę
Jestem teraz jak
Skrzydłoszpon
I już teraz wszystko wiem
Czemu nie uśmiecham się
W lustrze on
Skrzydłoszpon


Niby zabity wewnątrz mnie
W mojej wielkiej księdze dnia
Przechodnie błądzą wokół mnie
Szukają przyczyn wewnątrz nas

Ciemne westchnienia tworzą krąg
Tych wszystkich chętnych żyć
Pierwsi niezręcznie pragną wyjść
Córki synowie w klatce śpią

Zniekształceniem siebie jestem pijąc kawę
Mówiąc kocham zniekształceniem bywam nagle
Zniekształcenie przez osoby się odmienia
Na bezludziu zniekształcenia jutra nie ma

Mijam parki , dni , godziny , drzewa
I mijam siebie
W witrynach sklepów widzę obce twarze
A swojej nie
Łysiejące spustoszałe głowy
A moja gdzie ?
Podejrzewam że umarłem nagle
I nie ma mnie

Ponad drogą świecą jasno głowy drzew
Dziwne cienie płaskie jak we mgle
Co z popiołów wstają by przerażać mnie
Twoje życie w słońcu , moje nie

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.