---

Spóźniona myśl wśród niepamięci broczy,
Kiedy samotna, u puszczy legnąc łona,
Szkarłatną łuną świtu zrani swoje oczy,
W niemym zachwycie ucieka zlękniona;
Niczym ranną rosą - łzą smutku moczy
Zastygłe oblicze - skrytości zasłona;

Płynie gdzieś w otchłani wieków,
W mroki przepaści niezgłębione;
Jak gromu błysk w otchłani wieków,
Myśli przez czas zagubione;

Tak wiele chwil, tak wiele dni,
Znaczy swój bieg śladem tęsknoty;
Tak wiele ran, przelanej krwi,
Ojczystych ziem strzeże jak włóczni groty;

Tak wiele kłamstw, oszczerczych słów,
Pod jarzmem krzyża nasz naród rozdziera;
Obudź się! Na nowo twórz!
Słowiańskiej ery świt, co nie umiera!

(Spring 2004)

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.