Сива пада вечерта, леден дъжд кому ли шепне? Бързат сенки във студа, нищо във душите ни не трепне...
Единаци отминовощи в дъжда, търсят своето упование, мразещи настъпващата сивота, в мрака и във своето съзнание.
В самотата си, страхливо търсят вяря във лъжа. вглежда се в лицата сиви и потъват във нощта.
Неоткрили своето Его, блъскат чуждото с рога. Търсят някаква химера, тъй далече от ема.
Сива падна вечерта, леден дъжд в душата шепне, бързат сенки към смъртта Егото си да зачертнат! Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |