w gabinecie próżności , drzwi wyrzeźbione z onyksu,
prawie nigdy się nie zamykają
uwięzieni z wyboru ,nie przymusu
konsekwentnie wybraliśmy ciszę trwania
by dobrze wyczerpać zapasy jadu i żółci
z nadnerczy sączyć alchemiczny płyn
studnia naszych przekleństw i miłości
już prawie pusta, wychlaliśmy za zdrowie
za dużo...
na dnie wiją się nieudane próby
pozbycia się balastu bliźniego
brakuje nam słów, więc milczymy
i wypełniamy puste głowy
natręctwem, pogardą i szaleństwem
dla spragnionych wrażeń...
chcieliśmy zapomnieć więc nie pamiętamy
w jakim celu i jak daleko już jesteśmy
w osiąganiu chemicznych, absurdalnych ,gwałtownych uniesień
otwarte rany ,zamknięte serca domagają się czułości
wymieńmy uprzejmości wręczając sobie sól
którą kiedyś mieliśmy w oczach
mamy zaległości...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.