Brzemię Atanich, grzech Adama,
Toksyna coraz chyżej wylewa się z ciała.
Każdym otworem, a nadto ustami,
Cóż tak ciężkiego musieli uczynić Atani?

Prometejska kara, wieczne więzienie.
Czy ominęły one ludzkie plemię?
Człowiek już tak został ukształtowany,
Aby rozum gorycz świata kumulował.

A im umysł coraz starszy,
I ciało mniej doświadcza przyjemności,
Tym więcej wypluwa z siebie zgryzoty i złości,
Bo przebieglejszy więcej zepsuty świat pojmuje.

Czy zatem los, który wszystkich czeka,
Nie jest wielkim darem dla człowieka?
Myśl mnie ta bardzo przeraża i nurtuje,
Czym bym się stał żyjąc lat jeszcze ze sto.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.