Przyjdzie Panie zaginąć Ratunku potrzeba Którego ja nie pragnę jak od Ciebie z nieba Twej się woli polecam I przyznać to muszę Miasto wszelkiej pociechy Ciężki żal odnoszę
Wszakże to ja od Ciebie Zbawiciela mego Przyjmuję też ochotnie serca wesołego Jestem jak wodna trzcina Która z wielkiej suszy Skoro lada wiatr wionie Zarazem ją skruszy
Albo jak liść zielony Który mrozem zdjęty Od rodzajnego drzewa bywa precz odcięty Który na ziemię padłszy Za nic już nie stoi Tylko się jego szumu daremnie zwierz boi Tylko się jego szumu daremnie zwierz boi
Przyjdzie panie zaginąć Ratunku potrzeba
RatunkuTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
