Hinol: То życia sztuka, by znaleźć musisz poszukać, Słuchać, myśleć, czuć, wierzyć w siłę ducha, Ruszaj i się ucz, miej rozwagę w ruchach, Zmuszaj się, bo klucz to twoja nauka, Do lepszego jutra, dziś to ciemny pokój, Znajdź swoją wenę, sam zostań w mroku, Sam z siebie daj wszystko to co na ogół, Dają ci co mają życie usłane w spokój (spokój) to podstawa, zgiełk tylko przeszkadza, Wrogów dumą napawa pech i twoja strata, Gdy jesteś w tarapatach wiedz, Że jesteś nadal zbiorem przejść, żaden śmieć nie ma do nich prawa, Jak płatki na kwiatach, jak gałęzie drzewa, Rozkwitaj, tego ci trzeba dzisiaj, Powolny proces życia piszę twą zwrotkę, A to co niewidoczne, staje się istotne.
Jano: Mądry ten, co umie słuchać i ten, co szukać, Potrafi tego, czego nie dostrzega oko jego, Właśnie dlatego rozwijaj siłę ducha (codziennie) By znaleźć spokój w sobie to trudna sztuka, Ktoś cię oszuka i muka, poczujesz zawód, Wszystko siedzi w tobie, umysł to najlepszy dowód, Możesz sam nim sterować, sam zobacz ile jesteś, W stanie zakodować, tylko popatrz, Porzuć ten bagaż, co ciągle tachasz i tachasz, aż padasz na twarz, Ty weź to odrzuć, musisz poczuć harmonię, Podświadomości stan, słyszysz jakbyś stał koło mnie, Dbaj o korzenie, każdy z nich to doświadczenie, Przebyta droga co da ci w przyszłości kopa, Poda pomocną rękę ten co czynem czyni słowa, I zapisuję się w pamięci, obraz dobroci, To ci zaprocentuje i wróci do ciebie, czujesz?
Hinol: Wolno jak dym ku niebu wznoszę się na wyższe piętro, Wiem to, to co chcę to się stanie, To na pewno, lecz broń Boże na zawołanie, Co by było Drogi Panie, gdybyś zrzucał na mnie Smutki i zmartwienia same, wiem, że nagradzasz wiarę, Od tego w co wierzy serce, zależy co będzie z ciałem, Co będzie dalej? Niosę twą chwałę, By wiarę także miały smutne osiedla szare, Pow, pow, zatrważanie się przed nieznanym, To błąd, błąd, serce bez wiary zatraca plany, To stąd, niepowodzeń krąg, mentalna cela, Nieład, wewnętrzna bariera, mam tego dość, Ktoś wymyślił dla nas wojnę i pacierz, Światem rządzi jednak ktoś większy niż Homosapiens, łapiesz? Człowieku, umysł formą leku, Zapuszcza korzenie, wzbija cię ku niebu.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
