Był, był, tam, tam (x ∞)
Był, był, sobie był
Był tam, był tam
Był sobie taki pan

Co miał, zwykle, zwykle
Miał, zwykle pełny
Miał zwykle pełny dzban

Ale porywał go szał
Ile razy dzban niepełny
Dzban niedość pełny stał tak
A że był to możny godny i mądry

Pan, tak przedwojenny pan
Zrobić kazał
Potężny, wielki kran
By ciągle szumiał jego dzban od pian
Dzień i noc tak

To ci był, to był godny ten pan

Ale godny ten pan
Pewnego dnia w czubie coś miał
Dumał, dumał
W końcu wziął

Wziął ją, ją (x ∞)
Zgadnijcie, zgadnijcie, co
Wziął ją, ją (x ∞)
Zgadnijcie, zgadnijcie, kogo wziął
Żonę, ha ha!

Wziął najprawdziwszą żonę sobie
Żonę prawdziwą
Tak, wziął najprawdziwszą żonę
Wziął sobie żonę

Wziął ją, ją (x ∞)
Po prostu, po prostu wziął
Po prostu

Po prostu żonę sobie
A sam nie wiedział, po co
Nie wiedział, po co wziął
Po co wziął, po co wziął

Tak odtąd miał połowę
Ta pani znów wymowę
Niewyczerpany dzban
Nie do zatkania kran

Kran wnet ... poznał, co wymowa
Kran, choć niby to połowa, ale

Na całość dobrze starczy
Szczebiocze, piszczy, warczy
Na ustach potok pian

Zrozumiał pan
Że jest taki dzban
Taki mocny, co chociaż wodę nosi wciąż
A ucho się nie zerwie, nie zerwie
Bo nie da rady pani

Pan jakby zaś ...
Nie, taki to bezdenny dzban, ach
Zmarniał do ostatka pan, do ostatka
Lecz poznał taki kran, którego nikt nie zatka
Nie!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.