Tyle powitań i pożegnań
Nadziei tyle niespełnionych
I moc pouczeń wciąż nam wtykanych
I nieprzespanej nocy krzyk

Lecz to za mało, byś wyciągnął do człowieka dłoń
I aż za dużo, bo nie możesz zmienić myśli w czyn
Stos twoich wierszy nie zmieni dziś już nic
Strawił je wszystkie ogień duszy

Czasem wystarczy jedna iskra
I gotów spłonąć wszechświat cały
Nikt nie pozwoli iskrom błyskać
Nawet dziewczynka z zapałkami

Codziennie widzisz ludzkie ręce
Spragnione oczy, głodne twarze
I zamiast chleba dajesz im wiersze
Maczkiem pisane na wietrze

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.