Camille Claudelle Ach, Camille Claudelle Camille Claudelle wspaniała. To ta Camille Camille Claudelle Niezwykły talent miała.
Rzeźbiła ta Camille Claudelle W kamieniu i w żelazie Chociaż nie znają ludzie jej Nie znają jej Na razie
Zadziwiające kształty głów I dłoni I postaci Dlaczego ach Camille Claudelle Swój wielki talent traci
Dlaczego ach Camille Claudelle Twój mistrz i nauczyciel Nie uczy cię Lecz lepić chce Jak rzeźbę Twoje życie
Czy byłaś natarczywa zbyt W miłości swej Do niego Czy nie chciał cię Pokazać swym Klientom i kolegom
Już nie wiem ach Camille Claudelle I nigdy się nie dowiem Czy zranił cię Po prostu ach Okrutnym jakimś słowem
W jego muzeum Ach Claudelle Jest dzisiaj twoja sala Choć ty na zawsze chyba już uciekłaś ze szpitala.
Bo to był szpital Ach, Claudelle Dla umysłowo chorych Gdzie cię zamknęli W świetle dnia I zaciągnęli story
I choć rzeźbiłaś dalej wciąż Camille Claudelle Na pewno To nie był kamień Ani brąz Ani już nawet drewno
To była ach Camille Claudelle Camille Claudelle choroba Która się zwiedzającym ach Najbardziej ach PodobaTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
