Scho wieder grau und neblig, den ganzen Tog im Triabn. So geht des jetzt scho ewig. November konn zermürbn.
I mach mi auf’n Weg auffa in de Sonna. Weil de war vui z’lang weg. Da mog i mi ned dro gwohna.
Beim Geh rührn se de Zweife, dahoam, da wart de Arbat. Dank denk i: “Hoi’s da Deifi, de Arbat mach i nachat.”
Erst is de Sonn ganz blaß, schnell heller und aa wärmer. Jetz pelz i mi im Gras, schau oba auf das Nebelmeer.
Nebelmeer unter mir. Nebelmeer unter mir. Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa. |