---

Rozplatam smutnych myśli sto
nad cienką dnia herbatką,
ty o to dbasz niewiele, bo
widujesz mnie dość rzadko.

Twój uśmiech ulatuje i
na miejskim niknie niebie,
cóż mam ci odpowiedzieć, gdy
znów spytasz: „Co u ciebie?".

Mam złe lata i dobre dni,
na pełny los – mam pustych dziesięć,
jak dobry wstęp – to finał zły,
jak ciepły maj – to zimna, długa jesień.

Mam złe lata i dobre dni,
nadziei liść na smutku strudze,
proporcja marna, ale cóż,
przyzwyczaiłem się i już,
obietnicami już dawno się nie łudzę…

Lecz gdy czasem w lustrze,
zawiedziony srodze,
przyjrzę się zmęczonym oczom swym,
bywa, że odpuszczę
swej fantazji wodze,
szczęście ciężko przekląć rad bym!

Szczęście na to: „Czy
dopomóc umiesz mi?
Inaczej z tobą się nie bawię!".
Chwilę się waham, po czym – hyc,
umykam jak przelotny widz,
nie umiem zrobić nic w tej sprawie…

Lecz miast powiedzieć wszystko to,
mówię ci: „Jakoś leci",
a ty, rzecz jasna, wierzysz, bo
kobiety są jak dzieci.

Potem odchodzisz poprzez śnieg
lub przez jesienne liście,
czas wraca na jałowy bieg
i myślę – rzeczywiście:

Mam złe lata i dobre dni,
na pełny los – mam pustych dziesięć,
jak dobry wstęp – to finał zły,
jak ciepły maj – to zimna, długa jesień.

Mam złe lata i dobre dni,
nadziei liść na smutku strudze,
proporcja marna, ale cóż,
przyzwyczaiłem się i już,
obietnicami już dawno się nie łudzę…

Życie me nie wzmaga
niespiesznego tętna,
ale jedna myśl rozjaśnia wzrok –
życie to jest waga
trzystasześćdziesiętna –
w dzień się równoważy marny rok…

Ciepły, miejski maj
w tej ważnej sprawie mi
takie podsuwa stanowisko,
i już nie straszy mnie rok zły,
bo dnia któregoś przyjdziesz ty –
i w jeden dzień odegram wszystko!

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.