Antek z Zosią dziś brali ślub,
W tym kościele na wpół zburzonym.
Z góry patrzył zdziwiony bóg,
Na obrączki z łusek zrobione.

Przed ołtarzem w mdłym blasku świec,
Ksiądz im ręce zawiązał stułą.
Anioł płacząc po niebie szedł,
Nad ich głowy gołębicą sfrunął.

Przyszło gości chyba ze stu,
Wszyscy zbrojni jak do ataku.
A gwiazd złotych paradny chór,
Rzewnie śpiewał w wyrwie na dachu.

Ona miała wiązankę róż,
On w panterce z wisem u boku.
W schronie goście obsiedli stół,
Przepijali i jedli po trochu.

Dania były postne jak chleb,
Za to żartów było bez liku.
Gorzko, gorzko, płacze i śmiech,
Harmonijka im grała do świtu.

To nie pierwszy powstańczy ślub,
Śluby brano tu w dobrej wierze.
Przysięgano miłość po grób,
Ale grób był jak zwykle na skwerze.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.