Nie musisz mówić mi memento wiem to, że każdy błąd zostawia piętno, Wiem to, życie mam tylko jedno, więc trzymam swoje tempo, Już nie zasypiam, bo chcę widzieć piękno.
Szad: Chociaż jeszcze było wcześnie, ja myśląc, że nie śpię, Byłem gdzieś głęboko we śnie, coraz częściej przekonany, Że nareszcie rzeźbię własne szczęście, bo z menu, Wybierałem tylko najpiękniejsze dni, mając wciąż uczucie Deja Vi, Że to mi się tylko śni, iluzja plus ja (plus przedwczesny entuzjazm), Równało się kontuzja (ach) tyle momentów przespałem, Nie wykorzystałem, zmarnowałem, sprawy sobie nie zdawałem, Z tego co dostałem opuszczając łono, a czego innym poskąpiono, Czy to finanse, czy to romanse, zawsze wychodziło, że wpieprzałem się w cholerną farsę, A świat uciekał mi przez palce (kolejne szanse) i znów zawodził instynkt, Szedłem w stronę rzeczy mglistych, nie widząc oczywistych, Mając talent sportowca i artysty spałem, Mając w sobie diament spałem, budowałem fundament, Po to żeby nawet nie spróbować pójść dalej, Takie życie z nią we śnie, jak lot albatrosa, Ona i nic poza (nie, taka hipnoza) i nagle działać przestała strzała Erosa, Metamorfoza i z motyla zrobiła się osa, a z pod powiek popłynęła słona rosa, Bo chciała wnieść kłamstwo jako posag, dwa lata w codziennym śnie kamiennym, Gdzie każdy wysiłek był wysiłkiem daremnym, Idąc w stronę spraw przyziemnych przechodziłem obok tych bezcennych, Od dziś kierunku nie wyznacza mi horyzont, Bo tak naprawdę iść dokądkolwiek, to iść donikąd. To iść donikąd, to iść donikąd.
Nie musisz mówić mi memento wiem to, że każdy błąd zostawia piętno, Wiem to, życie mam tylko jedno, więc trzymam swoje tempo, Już nie zasypiam, bo chcę widzieć piękno.
Nullo: Przebudzony ze śpiączki w zakątki mózgu wtopiony patrzę, Widzę płomień (widzę) widzę aktora w spalonym teatrze, To ja, przy pierwszym akcie w trakcie zasypiania, Recytuję wiersz, który nie ma przesłania, nie ma oddania, Dekadentyczna sztuka pisania, to jedna praczkowania, Dekada przespana, w dekadzie niejedna szansa zmarnowana, Ziew za ziewem (taki hipnotyczny sen) którego jestem pewien, Ogarnął talent ten cdn. nie będzie, spadłem z obręczy, Człowiek uczy się na błędzie d-d-drzemka lekka pęka ale męka wyrzutów męczy, Ile rzutów trafionych w zwód i ilu zwodem zwiedzionych jak z nut, Akcji efektownym wsadem zakończonych, Tyle praw upragnionych, ściętych głów, po spotkaniach zwyciężonych, Artykuły w gazetach, cudowne jak Kreta, a ja siłą Achillesa, po kolejny medal, Żaden ze mnie Dedal, upadek, ranna pięta, Byłem w śnie, a sen się krótko opamiętał, Kolejna puenta, za styl zapłaciłem w talentach, Straciłem koszykarską piłę, zwątpiłem w swoją własną siłę, Przegrałem grę o nie, tak jak ty, w antygoni już nie będę biegł w maratonie, To przez te związki, tam gubiłem życia wątki, To fałszywe bite piątki, to kurewskie dziewczyn rączki, Teraz wszystko jak w zegarku, obudzony z letargu, Bez problemów na karku.
Od dziś kierunku nie wyznacza mu horyzont, Bo tak naprawdę iść dokądkolwiek, to iść donikąd, to iść donikąd.
Nie musisz mówić mi memento wiem to, że każdy błąd zostawia piętno, Wiem to, życie mam tylko jedno, więc trzymam swoje tempo, Już nie zasypiam, bo chcę widzieć piękno.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
