1.
Dzwoni telefon, mówisz, że kochasz
Mówisz, że wierzysz i że też nie chcesz się poddać
Pytasz co u mnie i jak te wszystkie sprawy
Jak zwykle mówię git, między nami to już nawyk
I nie wiem nic, gdyż się boję
Nie łapię tchu i znów wpadam w paranoję
Proszę powiedz to nie koniec, tylko początek
Historia dwojga ludzi, moment, zagwatmany wątek
I pytasz kiedy skończę, odłożę maskę na bok
Lecz sam nie potrafię żyć kiedy zgubiłem tożsamość
Dzisiaj świat to nie to samo, spoglądając lata wstecz
Ale tylko Twoje oczy dają motywację, wiesz?
I wiesz, że kłamię, sama tak twierdzisz
Nawet jeśli mówię prawdę, przecież łatwiej jest mnie skreślić
I weź poczekaj, bo będę kończył
Ty zadzwoń rano, ja nie mam na koncie forsy


2.
Znów przechodzisz koło mnie i nic nie mówisz
Tylko Twój słodki uśmiech mnie onieśmiela i kusi
Nie wiem czemu znów to robię, dokąd dojdę to moje ziom
Zadanie na granie na planie, nadanie tej roli
Wciąż szukam drogi choć progi są wysokie jak nogi
Które nigdy nie powiedzą do mnie podbij ziom
Wiem, już gubię się bo
Czuję, że brak tej rozmowy mnie tu rujnuje wciąż
A chciałbym podbić do Ciebie i poprzeć to
Znów toczyć tą rozmowę całą noc
Brak tego czegoś jest mi ciężki, wierz mi
Dlatego MC daje Ci tych pretensji treści
Zawdzięczam sobie, to przez paranoje
Wciąż żyje we mnie gnojek, on boi się pomyśleć
Kiedyś to się skończy i pierwszy zacznę rozmowę
Potem La Vida Loca, do końca życia we dwoje

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.