---

Próbuję sobie jakoś wytłumaczyć,
Jak być, jak żyć, jak cokolwiek znaczyć,
Biorę każdą chwilę od każdej strony jej znaczeń,
Za dużo patrzę, pełen wypaczeń.

Może czas nadszedł, by w teatrze,
Życia deformacji, rzecz cywilizacji,
Odejść jak najdalej jeszcze nie potrafię raczej
Rzecz spaczeń potrzebne niezłe zaciemniacze

Ref.
Widziałem morze o północy,
Jak oddychało prastare ciało.
Widziałem w puszczy jak o świcie
Z każdej szczeliny rozkwita życie.

I widziałem wielkie miasto,
W środku nocy było ciasno i bardzo jasno,
Jakoś mi się to wszystko nie zgadzało,
Rozlane w dawnym lesie przepocone ciało.


Próbuję sobie jakoś wytłumaczyć
Że to naturalne i nie dało się inaczej.
A która natura, pytam Wrota Baldura
Bo tam wirtualny świat zza przeszklonych krat.

Z fobiami, własnym strachem, pod strzeżonym dachem
Za tysiącem kłódek, człowiek jak odludek
Pilnuje swego tymczasowego własnego ego,
A w dalekim lesie każde źdźbło więcej ma.

Ref.
Widziałem morze o północy ...

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.