Nie można całe życie być poetą
Bo wszak wiesz, że to nie to
Co da ci dom, miej fach
Ty masz strach

Że całe życie będąc tym poetą
Rozpuścisz się w swych snach
A świat się będzie śmiać,
A ty bać

Napiszesz wiersz i znowu wygrasz żeton
A problem taki że to
Nie pieniądz złoty
Nawet miedziak

I mógłbyś stały związek mieć z kobietą
Czyż nienormalne że to
Niemoralne po co
Cały ten dżez?

Już lepiej wziąłbyś się, zaszedł daleko
A tak to żyjesz jak zając pod miedzą
Lub wędrowny ptak

Ja urodziłem się ptakiem nad rzeką
Jej rozdwojony nurt
Pośrodku dom jak dzwon
W polu koń!

I Droga, którą było tak daleko
A doszło się i tak
Gdy tam się jest to wie się i tak

Że można całe życie być poetą
Bo nawet gdy to nie to
To puść to wolno
Niech wieje wiatr

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.