Ορίζοντες και ουρανοί και αυτή η απόκοσμη λιακάδα, μι' άγνωστη χώρα μυθική και αυτό που οι άλλοι λεν Ελλάδα.
Όσες φορές το προσπαθείς, πάντα διασχίζεις κάποια άλλη, η διαδρομή πάντα μικρή, η απόσταση πάντα μεγάλη.
Στο πλάι της Εθνικής Οδού κτίρια παλιά, παρατημένα, γυρνάς το βλέμμα σου αλλού όμως αυτά κοιτάν εσένα.
Γύρω βουνά κι άλλα βουνά και πάντα η θάλασσα στο βάθος να σου θυμίζει από μακριά πως την αγάπησες με πάθος.
Δωμάτιο 307 ή μήπως 302, μονάχος ψάχνεις τα κλειδιά σ' ένα παλιό ξενοδοχείο.
Μέσα στον ύπνο σου διψάς και σε ξυπνάει ο καθρέφτης λιώμα, σαν να σου λέει σιωπηλά: δεν μ' αναγνώρισες ακόμα.
Ορίζοντες και ουρανοί και αυτή η απόκοσμη λιακάδα, άγνωστη χώρα μυθική και αυτό που οι άλλοι λεν Ελλάδα.
Έξω στο δρόμο χαιρετάει, χιτλερικά ένας μεθυσμένος, κι αναρωτιέσαι όπως περνάει, ποιος απ' τους δυο σας είναι ο ξένος.
Κατά τη δόξα όπως τραβά, παραπατάει πληγωμένη, δεν ανασταίνεται ποτέ, γιατί ποτέ της δεν πεθαίνει.Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
