---

Wysłano pod mur,
twarz w ziemię,
oczy w dół.
Wyczytano kolejno,
zaczęli od Ciebie,
mnie zostawili tu.

Skoro wojny już koniec,
czemu skrzydłom dać się ponieść nie potrafię.
Czym ta wolność,
jak to nazwać, bo zwycięstwem nie potrafię.

Jak pionek,
jeden z miliona,
przesuwana
po polach
czarno – białych,
gruzach, podłogach,
bez celu,
bez Boga.

Skoro wojny już koniec,
czemu skrzydłom dać się ponieść nie potrafię.
Czym ta wolność,
jak to nazwać, bo zwycięstwem nie potrafię. (x2)

Czarno – biały,
myśli zaorane,
uczucia zdeptane,
zasłania cierpienie,
zamarzłe sumienie.

A prawda wyłazi,
sterczy,
blaskiem razi,
rozkrusza kamienie
umarłych istnienie.

Chcę prawdy,
odpuszczenia,
nie chcę więcej kłamstw,
moje korzenie sięgną gwiazd.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.