Na czubku ziemi mieszka,
zwie się Bóg.
Ma gigantyczne, szklane oko.
Co rano myjąc zęby patrzy w dół.
Z politowaniem kiwa głową.

Jesteśmy słabi,
nie można nas naprawić.
Jesteśmy słabi,
łamiemy się.

Popija kawą aspiryny dwie.
Przegląda stos porannej prasy.
I wciąż nadziwić się nie może, nie,
jak mocne świata są zawiasy.

---

Teksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.