Śniły mi się białe łąki Rwące potoki A we wianku jaskry fiołki Sen był głęboki
uaauaauaaoo
Grody kute w miedzi bramy dwórki rycerze ale umysł hulaj dusza mnie nie nabierze
uaauaauaaoo
Dziki krajobraz hen wnyki na płochy zwierz miękka jak dywan darń łaskocze w krtań śpiewa gdzieś świerszcz
I widziałam spod kirysu trysnęła krew dwoje oczu się w głębiny zapadło łez byłam tym który wiódł brata swego na śmierć na ziemi Polan* Polan Polan oooo oo
myślisz pewnie, że to mara senne upiory może lepiej byś nie wiedział do czegoś skory
ooaaooaoaaoo
może lepiej byś nie czytał życia postscriptum póty chodzisz po tej ziemi żyjesz z instynktów
ooaaooaaoooaaoo
Dziki krajobraz hen wnyki na płochy zwierz miękka jak dywan darń łaskocze w krtań śpiewa gdzieś świerszcz
I widziałam spod kirysu trysnęła krew dwoje oczu się w głębiny zapadło łez byłam tym który wiódł brata swego na śmierć na ziemi Polan Polan Polan oooo oo
hulaj dusza piekła nie ma hulaj dusza hulaj dusza piekła nie ma hulaj dusza
*Polan - Polanie (starorus. Полѧне, Polęnie[1]) – plemię wschodniosłowiańskie zamieszkujące od VI do X wieku oba brzegi środkowego Dniepru. Profesor Paul Bushkovitch z Uniwersytetu Yale'a sugeruje pierwotną nazwę poli, bez przyrostka -anie, *pole → poli → Polanie (w angielskim oryginale Poliane), podobnie jak *derevo → derevli → Derewlanie (w oryginale derevliane), czy sever → severe (u Łowmiańskiego Siewiera) → Siewierzanie (severiane) inf wikiTeksty umieszczone na naszej stronie są własnością wytwórni, wykonawców, osób mających do nich prawa.
